Rewind naar een jaartje of 10 geleden – wat gaat de tijd toch snel. Ik was een jaar of 14 en voor een schoolopdracht moesten we een rapnummer maken. S.O. naar Wim T. (muziekdocent) en BeatsnBits (dat was een grind…). Ik zal altijd daar in het midden van de foto.
Het resultaat? Een nummer met meer taal- en spelfouten dan bars, maar trots was ik zeker. Prachtige tijd ook. Met een keyboard speelde ik een C-akkoord die ik wat posities opschoof. Met wat hulp van YouTube filmpjes plantte ik deze in de pianorol van FL-studio (digitaal audio werkstation software).
Een paar kicks en hi-hats eronder, wat schrijven over de ‘struggles van de klas en potentiële zittenblijvers’. Niks, maar dan ook niks van die track was gemixed of gemastered, want ja ‘nooit van gehoord dus het boeit niet‘. Maar het heeft me wel een 9 opgeleverd en een super trots gevoel toen ik het nummer aan mijn ouders liet horen: kijk dit ben ik!
Een jongen die op 14 jarige leeftijd problemen heeft met de staatsschuld overheid gaat toch wel heel diep. Blij dat ik op jonge leeftijd begon met het maken van muziek, maar het eindresultaat is het zeker niet waard om op Spotify te zetten.